(texte intro de Charlou )
De la Gascogne à la Provence, venu du comté de Foix,
Il raisonne d’espérance, pour nous redonner la foi.
Devenu chant de résistance, à l’oppresseur de différence,
Pour ceux qui dans leur bon droit, du pluriel ont fait le choix.
Texte attribué à Gaston Fébus Conte de Foix
Se canti jou que canti,
canti pas per iou
canti per ma mio,
Qu’és al len de iou .
Dejoust ma finestra,
i a un auselou,
touto la neyt canto
Canto sa cançou,
Aquéros mountanhos,
que tan nautos soun,
m’empachon de beyré,
mas amous oun soun .
Dejoust ma finestra,
I a un amelhié,
que fa de flous blancos,
coumo de papié .
Baissas bous mountagnos,
Planos aoussas-bous
Per qué posqui beyré,
mas amous oun sount
Nautos, bé soun nautos,
mès s’abaïssaran,
é mas amouretos,
D’iou s’aproucharan